Það hefur jafnan verið talin kurteisi að fara úr skónum þegar maður er gestkomandi. Ekki síst þegar að maður ætlast til þess að svo sé gert í eigin húsum.
Í þessu ljósi er nokkuð merkilegt að skoða málatilbúnað norskra sjókvíaleldisfyrirtækja og talsmanna þeirra á Íslandi. Áætlað er stórfellt eldi á frjóum norskum laxastofnum í íslenskum fjörðum með þeim aukaverkunum sem því fylgir fyrir viðkvæma náttúru landsins og íslenska fiskistofna. Áætlað er að ala um 30 milljónir slíkra laxa hérlendis, en til samanburðar er hrygningarstofn íslenska laxastofnsins um 35.000 fiskar.
Það sem gleymist í stanslausum áróðri þessara norsku fyrirtækja og talsmanna þeirra er að norðmenn leyfa ekki innflutning á íslenskum laxahrognum til eldis í Noregi – og í raun engum erlendum laxastofnum yfir höfuð.
Af hverju skildu yfirvöld í Noregi gera slíkt?
Jú það hafa þeir gert sökum hættu á erfðamengun við norska laxastofna og hættu á sjúkdómum.
Erfðanefnd Landbúnaðarins hefur tekið af allan vafa. Hún vill stöðva útgáfu leyfa til eldis með frjóum norskum laxastofnum við strendur Íslands. Þar með fetar umrædd Erfðanefnd í fótspor systurstofnana í Noregi sem Atvinnuveganefnd Alþingis segist ætla að horfa til við lagasetningu á Alþingi. Það á að apa allt upp eftir frændum okkar – en sleppa veigamesta þættinum.
Er ekki kominn tími til þess að þessir erlendu gestir sýni íslenskri náttúru og umhverfi þá sjálfsögðu kurteisi og umgengni sem þeir ætlast til af öðrum?
Greinarritari er stangaveiðimaður búsettur í Bretlandi.
Að vaða inn á skítugum skónum
